Οι ρίζες της γάτας Αβησσυνίας παραμένουν μυστηριώδεις, και οι απαρχές τους περιπλέκονται με εξωτικές ιστορίες. Όποια κι αν είναι η προέλευση της σημερινής γάτας Αβησσυνίας, η φυλή σίγουρα συνδέεται με τις εκλεπτυσμένες σιλουέτες των αγαλμάτων γατών αιγυπτιακής καταγωγής. Έχουν τα ίδια μακριά πόδια, καμπυλωτό λαιμό, κυρτά αυτιά, χαριτωμένη σβελτάδα, και οξυδερκή ματιά των αγαλμάτων αυτών. Η μοναδική διαφορά τους είναι ότι οι σημερινές Αβησσυνίας έχουν μια λάμψη στο τρίχωμα του αυτιού που συμπληρώνει το σφηνοειδές σχήμα του κεφαλιού τους.

Τα πρώτα βιβλία σχετικά με τις γάτες δεν μας διαφωτίζουν ιδιαίτερα σχετικά με την ιστορία της φυλής, καθώς η καταγραφή τους στο τέλος του 19ου αιώνα δεν ήταν ικανοποιητική. Η γάτα Αβησσυνίας μπορεί να πήρε το όνομά της από την πρώτη εκπρόσωπο της φυλής, που εισήχθη στην Αγγλία, όταν ο αγγλικός στρατός πολεμούσε στην Αβησσυνία, τη σημερινή Αιθιοπία. Υποτίθεται ότι μια γάτα αυτής της φυλής έφτασε στην Αγγλία μετά τη λήξη του πολέμου, καθώς σε ένα βιβλίο του 1874 απεικονίζεται σε μια έγχρωμη λιθογραφία μια γάτα με σκιασμένο τρίχωμα χωρίς εμφανείς ραβδώσεις στις πατούσες, το πρόσωπο και το λαιμό.

Μια πιο πιθανή εξήγηση της καταγωγής της μπορεί να δοθεί από γενετικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι αυτές οι γάτες πιθανότατα προήλθαν από τις ακτές του Ινδικού ωκεανού και από μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτή η φυλή εισήχθη στην Αγγλία από αποικιοκράτες ή έμπορους που ταξίδευαν τακτικά ανάμεσα στην Ινδία και την Αγγλία.

Υπάρχουν αρχεία γενεαλογικών δέντρων που φτάνουν μέχρι το 1904,τα οποία δείχνουν κυρίως άγνωστους γεννήτορες, αλλά δείχνουν επίσης διασταυρώσεις με διάφορες γάτες οι οποίες σίγουρα δεν μοιάζουν με Αβησσυνίας. Κάποιες από αυτές τις διασταυρώσεις εξηγούν την ποικιλία χρωμάτων που έχουμε σήμερα, όπως προφανώς και την μακρύτριχη ποικιλία της φυλής, γνωστή ως γάτα Σομαλίας.

Το μοναδικό χαρακτηριστικό της φυλής Αβησσυνίας, που την κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες, είναι το πλούσιο σε χρώμα, σκιασμένο και απαλλαγμένο από ραβδώσεις, τρίχωμα, που εκτείνεται στα πόδια, την ουρά και στο λαιμό της γάτας, ενώ παρουσιάζει έντονα σημάδια στο πρόσωπο. Κάθε τρίχα χρωματίζεται με τρεις έως έξι αποχρώσεις του βασικού χρώματος, πιο σκούρα στην άκρη, ανοιχτή στη ρίζα, ενώ εναλλάσσεται μεταξύ σκούρου και ανοιχτού κατά μήκος της. Σε μια ιδανική Αβησσυνίας το χρώμα της ρίζας είναι ανοιχτό και φωτεινό, και ταιριάζει σε απόχρωση με αυτό της κοιλιάς και του εσωτερικού των μηρών.

Υπάρχουν τέσσερις χρωματισμοί στην γάτα Αβησσυνίας. Το αρχικό της χρώμα, που εντοπίζεται στις πρώτες, άγριες γάτες Αβησσυνίας, ονομάζεται ruddy. Σε αυτή την περίπτωση οι σκούρες τούφες χρωματίζονται από κοκκινόμαυρες αποχρώσεις σέπια, ενώ οι ανοιχτόχρωμες από μια φωτεινή πορτοκαλί απόχρωση που δίνει την εντύπωση καμένης σέπια που ιριδίζει.